Walczą o swoje, ale w imieniu całej branży

Przypomnijmy, że w ostatnich tygodniach gruzińscy, uzbeccy i ukraińscy kierowcy zatrudnieni w polskiej firmie koczują na niemieckim parkingu, w celu odzyskania swojego wynagrodzenia. Ze względu na powagę finansową sytuacji (zablokowanych jest kilkadziesiąt ciężarówek, które nie wykonują w tym czasie przewozów) oraz na medialny rozgłos, na skomentowanie sprawy decyduje się coraz szersze grono. Swoje poparcie dla kierowców i negatywne nastawienie do nierobiących nic w tej sprawie organów rządzących i wspierających wyrażają między innymi niemieccy ministrowie i członkowie federacji pracowniczych, członkowie Europejskiej Federacji Pracowników Transportu, gruzińscy, holenderscy i greccy przedstawiciele związków zawodowych i wielu innych przedstawicieli europejskich powiązanych z branżą. Co ciekawe w żaden sposób polscy politycy i polskie stowarzyszenia nie odnoszą się do sytuacji, ani komentarzem, ani jakąkolwiek chęcią okazania pomocy.

Wśród opinii i ocen pojawia się ważny głos mówiący o tym, że walka tych kilkudziesięciu kierowców, nie jest jedynie ich prywatną sprawą. Są oni grupą, która jasno i głośno domaga się wypracowanego wynagrodzenia, na co wielu innych kierowców nie mogło lub nie miało odwagi się zdecydować. Pokazują światu to, co tak naprawdę dzieje się w wielu firmach transportowych – wyzysk kierowców, brak wypłacanego wynagrodzenia, zastraszanie, często też wykorzystywanie trudnej sytuacji obywateli z krajów biedniejszych, dla których praca w niegodnych warunkach to nadal jedyna szansa by zapewnić godny byt rodzinie. Stefan Körzell, członek krajowego zarządu wykonawczego DGB, w komentarzu dla niemieckiej telewizji mówi o najciemniejszej stronie rynku pracy, o wyzysku i niewolniczej pracy w transporcie i o potrzebie zmian od góry. O konsekwencjach w działaniu i o wspieraniu takich akcji, jak obecnie trwający strajk, aby pomóc strajkującym i pokazać, że ustanawiane przepisy będą egzekwowane.

Sedno sprawy nadal nie jest rozwikłane i gdyby zastanowić się i przeanalizować obustronne działania, to okazuje się, że można doszukiwać się wielu niejasności w działaniu zarówno przedsiębiorcy, jak i kierowców. Nie jest logiczne, że pracodawca który uważa, że prowadzi firmę w sposób zgodny z prawem nie zgadza się na przedstawienie dokumentów. Dziwne wydaje się również to, że zamiast chęci załagodzenia sporu, wypłacenia kierowcom należności i potrzeby uniknięcia rozgłosu medialnego, co z pewnością wpłynie na jego dobrą reputację, decyduje się na spektakularną akcję z udziałem Patrolu Krzysztofa Rutkowskiego. Nie wiadomo również, jakie konsekwencje mogą ponieść kierowcy za przetrzymywanie pojazdów nie będących ich własnością. Mimo wszystko, zarówno opinia publiczna jak i zwykłe solidarnościowe gesty społeczności i kierowców, dają jasny sygnał, że jest potrzeba walki i zmian wśród kierowców zawodowych. Nie podważa się głośno tego co zakomunikowali strajkujący w sprawie swoich wynagrodzeń, ponieważ jest to proceder znany w tej branży. Edwin Atema z holenderskiego związku zawodowego (podobnie jak strajkujący kierowcy) apeluje w związku z tym do zleceniodawców firm transportowych, aby reagowali i przyłączali się do zatrzymania karygodnych działań, przez brak współpracy z pracodawcami niezapewniającymi swoim pracownikom godnych warunków.