Nie wolno zapominać, że wymóg cieszenia się dobrą reputacją musi zostać spełniony nie tylko w momencie ubiegania się o zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, ale i przez cały okres prowadzenia i wykonywania tej działalności. Co dzieje się jednak w sytuacji, w której dojdzie do jej utraty? Czy dobrą reputację da się odzyskać? A jeśli tak, to na jakich zasadach?

Jak wskazują eksperci z Kancelarii Legaltrans, spełnianie wymogu dobrej reputacji wymaga ze strony przewoźnika drogowego, jak również jego pracowników, bardzo dobrej znajomości obowiązujących przepisów. Monitorowanie pojawiających się zmian, cykliczne szkolenia, czy też dodatkowe wsparcie prawne to jedne z rekomendowanych praktyk, dzięki którym osoby stojące na czele firm transportowych w kraju mogą znacząco zmniejszyć ciążące na nich ryzyko. W innym wypadku, to znaczy, gdy dobra reputacja zostanie utracona, trzeba liczyć się z negatywnymi konsekwencjami, w szczególności w postaci czasowego zawieszenia możliwości wykonywania zawodu przewoźnika drogowego.

Co jest podstawą do oceny spełniania wymogu dobrej reputacji?

Odpowiedź na to pytanie znajduje się przede wszystkim w art. 5 ust. 2a u.t.d., zawierającym listę przestępstw umyślnych, których popełnienie nie będzie pozwalało uznać, że wymóg dobrej reputacji przewoźnika został spełniony. Są one brane pod uwagę zarówno w momencie ubiegania się o wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika, jak i podczas prowadzenia tej działalności. W katalogu tym znalazły się konkretne przestępstwa umyślne z Kodeksu karnego, Kodeksu spółek handlowych, Prawa upadłościowego, ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Prawa restrukturyzacyjnego, a także Kodeksu karnego skarbowego.

Przestępstwami, które uniemożliwią ubieganie się o wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub spowodują jego zawieszenie, jest m.in. sprowadzenie katastrofy w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym zagrażającej życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, złośliwe lub uporczywe naruszanie praw pracownika, czy prowadzenie pojazdu po cofnięciu uprawnień, jeżeli w toczących się w tych sprawach postępowaniach zapadł prawomocny wyrok.

Postępowanie administracyjne w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji

O utracie dobrej reputacji w transporcie nigdy nie orzeka się jednak z automatu, zaraz po dokonaniu naruszenia, a w postępowaniu administracyjnym w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji. Do jego wszczęcia, po zaistnieniu przesłanek, o których mowa w art. 7d ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1a u.t.d., uprawniony jest właściwy starosta lub GITD.

Samo wszczęcie takiego postępowania nie zawsze jest równoznaczne z tym, że dobra reputacja zostanie utracona. W określonych przypadkach, o których mowa w art. 7d ust. 1 pkt 2 u.t.d., organ prowadzący postępowanie, zanim wyda decyzję, jest zobowiązany do zweryfikowania sposobu i warunków wykonywania transportu drogowego. Musi dokonać również oceny, w której bierze pod uwagę m.in. możliwości na poprawę sytuacji w firmie, interes społeczny kontynuacji działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, czy to, jak liczba stwierdzonych naruszeń prezentuje się w stosunku do liczby kierowców zatrudnionych przez przedsiębiorcę bądź będących w jego dyspozycji oraz skali prowadzonych operacji transportowych. Postępowanie w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji może zakończyć się tym samym albo wydaniem decyzji stwierdzającej utratę dobrej reputacji, albo stwierdzającej, że dobra reputacja została nienaruszona, wskazują eksperci.

Inaczej prezentuje się to natomiast w odniesieniu do zaistnienia przesłanek z art. 7d ust. 1 pkt 1 u.t.d., a więc w sytuacji, jeżeli wobec członka organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzającej spółką jawną, komandytową lub komandytowo-akcyjną, dyrektora wykonawczego, osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c, został wydany prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo wymienione w art. 5 ust. 2a i 2b u.t.d. Wtedy też takie postępowanie, jak wynika z literalnego brzmienia art. 7d ust. 2, musi obligatoryjnie zakończyć się wydaniem decyzji stwierdzającej utratę dobrej reputacji przewoźnika lub osoby zarządzającej transportem. Popełnienie jednego z przestępstw umyślnych z art. 5 ust. 2a i 2b u.t.d. i stwierdzonych prawomocnym wyrokiem, nie uprawnia więc właściwego organu do dodatkowej weryfikacji warunków wykonywania transportu i uznania, że dobra reputacja mogła nie zostać naruszona.

Przewoźnik utracił dobrą reputację – co dalej? Szczegółowe informacje w materiale przygotowanym przez ekspertów Kancelarii Transportowej Legaltrans 📌.

Źródło: Kancelaria Transportowa Legaltrans