Sekretarz Małopolskiej Wojewódzkiej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego reprezentując Europejską Federację Ofiar Wypadków Drogowych FEVR uczestniczyła w Brukseli na posiedzeniu Europejskiej Rady Bezpieczeństwa Transportu (ETSC). Spotkanie, które prowadził Antonio Avenoso, Dyrektor Europejskiej Rady Bezpieczeństwa Transportu, oraz Claire Depre, odpowiedzialna za Bezpieczeństwo Ruchu Drogowego w Komisji Europejskiej było także dobrym momentem, aby upomnieć się o potrzebną systemową edukację oraz prawa ofiar wypadków drogowych w UE. Katarzyna Dobrzańska-Junco przedstawiła na forum między innymi Inicjatywę #InvisibleVictims, którą stworzyła wspólnie z organizacją z Hiszpanii P(A)T. Chodzi o kampanię na rzecz uznania części ofiar wypadków drogowych za ofiary przestępstw.

Co roku na drogach na całym świecie ginie 1,3 miliona ludzi, a około 50 milionów zostaje rannych. Tylko w latach 2011-2020 na drogach UE zginęło ponad 6000 dzieci w wieku do 14 lat. Ale to tylko bezpośrednie ofiary - ilość wszystkich ofiar wypadków drogowych jest o wiele większa.

Niestety wdrażanie dyrektywy 2012/29/UE z dn. 25 października 2012 roku dot. praw ofiar różni się w poszczególnych krajach i ofiary wypadków drogowych, ofiary przemocy na drogach, nadal nie są często postrzegane jako ofiary przestępstw. Właśnie dlatego P(A)T wraz z FEVR wykorzystują okazję podczas zbliżającej się debaty nad dyrektywą w Parlamencie Europejskim, aby wzmocnić głos ofiar, skoncentrować się na przemocy na drogach i zagwarantować im niezbędną ochronę i prawa.

Jak podaje prawodrogowe.pl ofiary przestępstw muszą być traktowane jednakowo, bez względu na rodzaj przestępstwa. Jeśli dana osoba ginie lub zostaje poważnie ranna, z perspektywy rodzin nie powinno mieć znaczenia, czy było to spowodowane aktem terrorystycznym, strzelaniną, bójką czy wypadkiem drogowym. Wpływ emocjonalny na rodziny jest taki sam, a ofiary, rodziny powinny mieć takie same prawa do rzetelnego dochodzenia, procesu, sprawiedliwości i opieki zarówno medycznej jak i psychologicznej. I to zakłada Dyrektywa. Niestety jej wdrożenie w poszczególnych krajach (np. w Hiszpanii) różni się od głównych założeń. W wielu krajach wciąż zapomina się, że ofiary przemocy na drogach, ofiary wypadków drogowych to także w dużej części ofiary przestępstw i przysługują im konkretne prawa. Wiemy, że większości z tych zdarzeń można było uniknąć i że wiele z nich jest wynikiem lekkomyślnych zachowań (czynnik ludzki, ludzkie decyzje), takich jak nadmierna prędkość, jazda pod wpływem alkoholu, rozproszenie uwagi i w wielu wypadkach skutkują śmiercią na drodze. Dlatego tak ważne jest, aby wymagać od administracji integralnego działania w zakresie prewencji, ochrony i zagwarantowania pomocy ofiarom.

Wydaje się, że śmierć i obrażenia na drogach to przemoc, która wciąż nie jest uznawana przez społeczeństwo za przestępstwo - lub może „już” nie jest uznawana za przestępstwo - wydaje się, że przyzwyczailiśmy się do wypadków drogowych, do tego, że giną ludzie i godzimy się na to jako coś naturalnego - śmierć na drogach już nam spowszedniała.

Uczynienie ofiar wypadków drogowych niewidzialnymi przez niezauważanie ich, przyczynia się nie tylko do braku zagwarantowania odpowiednich im praw, ale także może przyczynić się do traumy. Brak uznania straty, brak sprawiedliwości oraz ciągłe cierpienie mogą prowadzić też do wtórnej wiktymizacji.

Ważne, aby podnieść głos „niewidzialnych ofiar” nie tylko w kontekście debaty nad dyrektywą, ale także przed zbliżającym się (trzecia Niedziela listopada) Światowym Dniem Pamięci Ofiar Wypadków Drogowych, którego przewodnim hasłem jest „Pamiętaj. Wspieraj. Działaj”. Pamiętajmy o tych, których już nie ma wśród nas, wspierajmy systemowo wszystkich, którzy ucierpieli w wyniku wypadków oraz róbmy wszystko, aby wypadków było jak najmniej, konsekwentnie i z uporem dążąc do Wizji Zero.

Źródło: prawodrogowe.pl