Art. 5 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 zmienionego rozporządzeniem (UE) 2020/1055

Obowiązująca zasada: „aby spełnić wymóg [posiadania siedziby w państwie członkowskim] określony w art. 3 ust. 1 lit. a), przedsiębiorca (…) musi organizować przewozy flotą pojazdów w taki sposób, aby pojazdy, którymi dysponuje przedsiębiorca i które są wykorzystywane w przewozach międzynarodowych, wracały do jednej z baz eksploatacyjnych w tym państwie członkowskim nie później niż w ciągu ośmiu tygodni od jego opuszczenia" (art. 5 (1)(b) Rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.

I. Istota reguły

1. Które pojazdy podlegają przepisom?

Zasada dotyczy:
• pojazdów silnikowych lub zespołów pojazdów wykorzystywanych do międzynarodowego zarobkowego przewozu towarów, które opuszczają państwo członkowskie siedziby. W odniesieniu do przyczep lub naczep zasada ma zastosowanie w zakresie, w jakim pozostają one do dyspozycji przewoźników drogowych w rozumieniu art. 5 lit. e) i g) rozporządzenia (WE) nr 1071/ 2009 i jako takie są zarejestrowane lub wprowadzone do obrotu i dopuszczone do stosowania zgodnie z ustawodawstwem państwa członkowskiego, w którym przedsiębiorstwo ma siedzibę;
• pojazdów silnikowych skonstruowanych i wyposażonych w taki sposób, aby mogły przewozić więcej niż dziewięć osób, łącznie z kierowcą, i przeznaczonych do tego celu, gdy są wykorzystywane do świadczenia płatnych usług międzynarodowego przewozu osób.

Jednakże w zastosowaniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, o ile prawo krajowe nie stanowi inaczej, przepis ten nie ma zastosowania do przedsiębiorstw wykonujących zawód przewoźnika drogowego wyłącznie za pomocą:
• w przypadku przewoźników drogowych towarów, pojazdów silnikowych lub zespołów pojazdów, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 2,5 tony;
• pojazdów używanych przez przedsiębiorców wykonujących usługi drogowego przewozu osób wyłącznie do celów niehandlowych lub dla których główną formą działalności nie jest bycie przewoźnikiem drogowym świadczącym usługi transportu osób(1);
• pojazdów silnikowych o maksymalnej dopuszczalnej prędkości nieprzekraczającej 40 km/h.

(1) Na mocy Rozporządzenia każdy przewóz drogowy, inny niż przewóz odpłatny lub na własny rachunek, za który nie jest pobierane żadne bezpośrednie lub pośrednie wynagrodzenie i który nie generuje bezpośrednio ani pośrednio żadnego dochodu dla kierowcy pojazdu lub dla osób trzecich i nie jest związany z działalnością zawodową, należy uważać za przewóz wyłącznie w celach niehandlowych.

2. Gdzie powinien wrócić pojazd?

Pojazd powinien wrócić do jednego z ośrodków operacyjnych w państwie członkowskim siedziby przedsiębiorstwa dysponującego pojazdem.

Państwo członkowskie siedziby oznacza państwo członkowskie, w którym przedsiębiorstwo ma siedzibę, niezależnie od tego, czy zarządzający transportem pochodzi z innego kraju (art. 2 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009). W art. 5 niniejszego rozporządzenia określono kryteria dla przewoźników drogowych dotyczące posiadania działającej i stałej siedziby w państwie członkowskim. Chodzi tu także o państwo członkowskie, które przyznało przedsiębiorcy zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego na podstawie art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.

Wymóg nie jest spełniony, jeżeli pojazd wraca do dowolnego oddziału lub filii w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie siedziby.

Pojazd może każdorazowo wrócić do tego samego lub innego centrum operacyjnego w państwie członkowskim, w którym przedsiębiorstwo ma siedzibę.

3. Na jak długo pojazd powinien wrócić?

Rozporządzenie nie określa czasu, na jaki pojazd powinien wrócić. Może o być zatem krótki okres, pod warunkiem przestrzegania przepisów dotyczących czasu prowadzenia pojazdu określonych w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006.

Jak wyjaśniono w motywie 8 rozporządzenia (UE) 2020/1055, przewoźnicy planując powrót mogą połączyć go z niektórymi czynnościami, takimi jak konserwacja pojazdu, przegląd techniczny lub przewóz kończący się w państwie członkowskim w celu optymalizacji swej działalności.

Ponadto wymóg powrotu do państwa członkowskiego, gdzie znajduje się siedziba przedsiębiorstwa, nie powinien wymagać przeprowadzenia określonej liczby przewozów w państwie członkowskim siedziby ani w inny sposób ograniczać możliwości świadczenia usług przez operatorów na całym rynku wewnętrznym. W najlepszym przypadku cykl powrotów powinien być powiązany z obowiązkiem przedsiębiorstwa transportowego określonym w Rozporządzeniu (WE) nr 561/2006, zgodnie z którym jego działalność powinna być zorganizowany w sposób umożliwiający kierowcy powrót do domu przynajmniej co cztery tygodnie, tak aby oba obowiązki mogły być spełnione w ramach powrotu kierowcy wraz z pojazdem przynajmniej co drugi cykl czterotygodniowy.

4. W jaki sposób ma się odbyć powrót pojazdu?

Rozporządzenie nie określa określić sposób powrotu pojazdu. Może zatem wrócić za pomocą dowolnego innego środka transportu, takiego jak pociąg, prom lub autotransporter, także na pewnym etapie podróży.

Zasada powrotu pojazdu obowiązująca od 21 lutego 2022 r. - II. Ramy czasowe 📌

Zasada powrotu pojazdu obowiązująca od 21 lutego 2022 r. - III. Egzekwowanie i kontrola 📌

Źródło: Komisja Europejska