Zjawisko to nazywane jest potocznie „Kartelem Naftowym”. Wielomilionowe roszczenia zawarte w pozwie opierają się na dochodzeniu prowadzonym w ostatnich latach, przez Krajową Komisję ds. Rynków i Konkurencji (CNMC), co doprowadziło do wydania w lipcu 2009 r. pierwszej uchwały przeciwko trzem głównym firmom naftowym działającym w Hiszpanii (Repsol, Cepsa i BP), która została później potwierdzona przez Sąd Krajowy i Sąd Najwyższy. W kolejnych latach CNMC, poprzez kolejne powołane w tym celu Komisje Nadzoru, potwierdzała, że te praktyki ograniczające swobodę konkurencji są kontynuowane do dnia dzisiejszego.

W swoich uchwałach CNMC potwierdziła, że wspomniani operatorzy przez te wszystkie lata nadal angażują się w praktyki i pakty antykonkurencyjne, poprzez które ustalają cenę sprzedaży paliwa ze szkodą dla niezależnych stacji paliw, a zatem również wbrew interesom przewoźników i obywateli w ogóle, ograniczając konkurencję między stacjami w swojej sieci a stacjami niezależnymi. Namacalnym dowodem tych nadużyć były pierwsze miesiące pandemii, kiedy to pomimo spektakularnego spadku cen ropy na świecie o ponad 60%, cen paliw w Hiszpanii spadły zaledwie o 10%, co pozwoliło na skandaliczny wzrost marży, podobnie jak to miało miejsce podczas kryzysu gospodarczego w 2008 roku.

W pierwszym pozwie zbiorowym złożonym przez 3500 firm transportowych i niezależnych przewoźników przed sądami handlowymi w Madrycie i Castellón, łączna kwota roszczeń wyniosła ponad 100 mln euro za szkody spowodowane w ciągu tych wszystkich lat koniecznością zakupu paliwa za cenę wyższą niż ta, która byłaby należna w przypadku braku takich umów.
W nadchodzących miesiącach przewoźnicy, którzy dotychczas nie przyłączyli się do wspomnianego pozwu mają złożyć nowy pozew, co mogą uczynić w dowolnym stowarzyszeniu regionalnym, które wchodzi w skład Platformy stworzonej dla osób pokrzywdzonych przez koncerny naftowe.