Co można powiedzieć po dwugodzinnym seansie filmowym? Otóż film to poruszająca historia ojca i w takich kategoriach należy go rozpatrywać. Michał, tytułowy bohater pracuje jako kierowca ciężarówki i tu powinniśmy postawić kropkę. Oczywiście większość scen umiejscowiona zostaje w kabinie czyli jego domu. Film nie skupia się na problemach zawodowców. Nie ma tu zaskoczeń związanych z pracą truckera, ale czy została ona przedstawiona w sposób jaki chciałoby się oglądać? Niekoniecznie... Moim zdaniem kreowany obraz kierowcy zawodowego jest stereotypowy, płaski i przewidywalny. Alkohol, prostytutki, papierosy, autostopowicze czy pauza weekendowa i sposób jej spędzania zaprezentowany w filmie zostawiam pod osobistą ocenę odbiorcy.

Gdy skupimy się na postaci z pominięciem jego zawodu, ukazuje się pogubiony, dobry człowiek, który długie godziny spędza w samotności za kółkiem. Od czasu do czasu wybiera się na spotkania z kobietami poznanymi w aplikacji randkowej. To kobieciarz, flirciarz i trochę łajdak, do którego kobiety się lepią, ale także troskliwy choć pogubiony ojciec. Celem filmu nie jest ukazanie pracy kierowcy ciężarówki a zmagań człowieka - ojca z demonami przeszłości i chęć pomocy ukraińskiej przyjaciółce córki. Pojawia się wątek polsko - ukraińskiej przyjaźni niemający związku z polityką.

Czy warto obejrzeć film? Tak, chociażby dla świetnego aktorstwa, zarówno Eryka Lubosa, jak i dwóch dziewczynek – Klaudii Kurak i Poliny Gromovej. Choć brakuje tutaj większej kreatywności fabularnej to być może każdy znajdzie coś dla siebie i wyciągnie własne wnioski.