W latach 70. ekspansja firmy wydawała się nie do zatrzymania - w całych Stanach Zjednoczonych powstawały nowe fabryki. W rezultacie flagowe modele marki przeszły proces modernizacji mający na celu dalsze maksymalizowanie ich potencjału. Na rynek zostały wprowadzone ulepszone modele W900a i K100c. Jedną z najważniejszych zmian w serii K było zastosowanie włókna szklanego w niektórych elementach. Z tego materiału zostały wykonane m.in. tunel silnika, jak i fragmenty nadwozia, aby zapewnić lepszą izolację termiczną i jednocześnie zmniejszyć masę własną ciężarówki.
W 1976 roku na rynek trafiły pojazdy z kabiną sypialną o wysokości zwiększonej do 2,1 m, w której mieściły się dwie leżanki. Wersja Aerodine, zgodnie z nazwą, miała poprawioną aerodynamikę, dzięki czemu wzrosły osiągi. W tym samym roku światło dzienne ujrzała limitowana seria modelu K100 wyprodukowana z okazji dwusetnej rocznicy niepodległości Stanów Zjednoczonych. Składała się z 50 ciężarówek, z których każda nosiła nazwę innego stanu i była utrzymana w kolorach niebieskim, czerwonym i białym. Wszystkie egzemplarze otrzymały ekskluzywny pakiet wyposażenia kabiny, znany jako Very Important Trucker, w skrócie VIT. Ze względu na swą rzadkość, egzemplarze tej edycji do dziś należą do najbardziej cenionych przez amerykańskich entuzjastów ciężarówek i kolekcjonerów.
Wraz z upływem czasu i rozwojem technologii, model z kabiną nad silnikiem przechodził kolejne modernizacje. W 1985 roku pojawiła się ulepszona wersja K100e, w której poprawiono aerodynamikę kabiny, aby zmniejszyć zużycie paliwa. Oprócz tego wprowadzono dodatkowe udogodnienia dla kierowców. Niestety, jak to w życiu bywa, także w przypadku popularnej serii K sukces nie mógł trwać wiecznie. Przepisy, które weszły w życie w 1982 roku zmniejszyły przewagę tej konstrukcji nad konwencjonalnymi ciężarówkami z długą maską w transporcie długodystansowym. Pomimo ugruntowanej renomy wśród lojalnych kierowców, popyt zaczął stopniowo spadać, co doprowadziło do zaprzestania produkcji modelu K100 i jego wariantów w Stanach Zjednoczonych w latach 2002–2004.
Co ciekawe, w 2006 roku podjęto jeszcze jedną próbę stworzenia ciężarówki z kabiną nad silnikiem do ciężkich zastosowań. Model K500 został wprowadzony na rynek jako jednostka oparta na podwoziu legendarnego C500, ale wyposażona w kabinę DAF-a XF. Ta kombinacja miała zapewnić kierowcom odpowiedni poziom komfortu podczas podejmowania trudnych zadań transportowych, głównie w warunkach terenowych. Warto zauważyć, że egzemplarze modelu wyprodukowane w latach 2006–2020 były głównie eksportowane do krajów wydobywających ropę naftową z rozległymi polami, gdzie pozyskiwano surowiec.
W Australii produkcji modelu K100 i jego następców nigdy nie zaprzestano - dzięki popularności, jaką ciężarówka cieszyła się wśród użytkowników. Tamtejszy oddział Kenwortha kontynuował również prace rozwojowe. W rezultacie zakończenie produkcji oryginalnego modelu w 2011 roku oznaczało jedynie kontynuację walki o klientów przez jego następcę - K200. Wprowadzone zmiany miały na celu unowocześnienie oryginalnej konstrukcji, która przetrwała ponad 40 lat, a także zastosowanie silników spełniających bardziej surowe normy emisji. Zaledwie dwa lata temu na rynek wprowadzono model K220, wyposażony w zaawansowane technologie, które pozwalają mu skutecznie konkurować z każdą nowoczesną ciężarówką.
Warto podkreślić znaczenie serii K100 w historii transportu drogowego, które zawdzięcza realizacji spektakularnych zadań. Jednym z jej najbardziej znanych osiągnięć był transport wahadłowca Enterprise w Huntsville w Alabamie w 1977 roku. Ciężarówka wystąpiła również w serialu telewizyjnym "B. J. and the Bear", gdzie w oczy rzucają się charakterystyczne kolory kabiny większości egzemplarzy pojawiających się na współczesnych wystawach.
Źródło i screeny: YouTube
