W domu rodzinnym, kiedy jeszcze mieszkałem u mamy, sprawa była jasna. Tata siadał za stołem, mama stała w kuchni przy garach, a synowie się uczyli prawidłowego wzorca rodziny.
Kiedy miałem lat naście, mama próbował mnie werbować, do różnych prac w kuchni, ale robiłem wszystko tak, żeby jej się to nie opłacało.
Kiedy obierałem ziemniaki, to 60% ziemniaka leciało do śmieci z łupinami. Kiedy coś smażyłem, olej był rozchlapany nawet na suficie. Chodziło o to, żeby wolała zrobić sama, niż prosić mnie o pomoc. Udało się. Szybko przestała znajdować mi w domu zajęcia.
Podobna strategia sprawdzała się z pierwszą żoną. Z przyczyn różnorakich, doszło do rozwodu i dwa lata mieszkałem sam. Jeśli chodzi o wygodę życia, były to najlepsze lata w moim życiu.
Sprzątanie raz na pół roku, jedzenie zamówione do domu, a w domu nawet nie miałem sztućców. NIe były mi potrzebne. Używałem jednorazowych, żeby nie zmywać. Kubek na herbatę nie osadzał się osadem, bo do herbaty dawałem cytrynę i nie musiałem go myć. Kiedy okna zarosły brudem, to się cieszyłem że mam naturalną zasłonkę i słońce nie świeci mi w monitor. Zresztą latem i tak na oknach wieszałem koce, bo mi się słońce odbijało w monitorze.
Nikt, nigdy nie mówił mi co i kiedy mam zrobić.

Teraz mieszkam znów z kobietą i próbowałem metod stosowanych na matce i byłej żonie. No ale ta się awanturuje.
W końcu powiedziałem jej, że faceci mają motory, samochody, modele, zwierzęta i inne hobby, a hobby kobiece, to jest odkurzanie, pranie, sprzątanie i gotowanie.
Jeśli ma do mnie pretensje, że zakupiłem rower, wędkę, czy model rc, to pretensje są niesłuszne, bo dla niej kupiłem nową lodówkę, zmywarkę, odkurzacz i komplet garnków. Zamiast się cieszyć, tym co ma, to marudzi.
Nie chcesz, nie gotuj. Ja zjem na mieście, albo zamówię pizzę i nie potrzebuję. Gotuj tylko dla siebie, jeśli gotowanie dla mnie sprawia ci taką przykrość. Daj mi jedną półkę w lodówce, ja ją sobie oznaczę i do twoich rzeczy nie będę się wtrącał.
No i tu pojawił się problem.
Z jednej strony ona nie chce gotować dla mnie, bo to ciężka praca, ale kiedy ją z tego obowiązku zwolniłem, to nadal niezadowolona. Ona chce, żebym ja gotował sam sobie? Żebym gotował dla niej? Nie wiem.

Jeśli ja nie chcę czegoś robić i ona mi powie że nie muszę, to ja bym się ucieszył. Dla mnie naprawdę nie jest problemem zamówić pizzę. Ona czerpie jakąś perwersyjną przyjemność z zapędzenia mnie do kuchni.
Ona każe mi ugotować dla mnie i każe mi to później zjeść, a na koniec po sobie pozmywać, żeby ją zadowolić. Ona nie oczekuje, że ja zrobię coś dla niej.
I tego za żadne skarby świata nie rozumiem.

Hallo sąsiedzie. Masz iść do domu i w swoim domu pozmywać podłogę. Ale nie wolno ci w tym celu zatrudnić pani sprzątającej, tylko masz to zrobić sam. Nie wolno ci też mieć w domu podłogi brudnej. Masz mieć czystą i w tym celu musisz samodzielnie pozmywać, tylko dlatego, że ja u siebie sprzątam sam i nie możesz mieć lepiej.
Na takie hasło, każdy by się postukał w czoło.
Co ją to obchodzi, czy zjem w domu, czy w barze.
No i tak się okłamujemy.

Ona idzie do pracy, każe mi obierać ziemniaki i robić SOBIE obiad.
Więc ja dzwonie do pizzerii, zjadam pizzę, a później muszę wyrzucić z domu wszystko po pizzy, oraz ziemniaki, warzywa i kawałek mięsa z lodówki.
Ona wraca, widzi że "zjedzone", ziemniaków i marchwi ubyło, więc myśli że obiarałem, gotowałem, smażyłem, a na koniec pozmywałem i jest szczęśliwa.
A ja tylko wyrzucam do śmieci odliczoną ilość produktów i sprzątam wszelkie ślady po pizzy. Czasem patelnię zamoczę w wodzie i odstawię na suszarkę, lub poleje olejem i wstawię do zmywarki.
Kosztuje to mnie 22 zł dziennie, ale zamiast 3 godziny spędzać w kuchni, spędzam je przy komputerze, grając w grę. Spokój nie ma ceny.

~Cyprian Kleofas Kozłowicz

*.151.34.136