Zacznę od tzw. "zadka strony", czyli od kurnika.
Czym jest kurnik, zapytacie.
W roku 2003 chyba powstał taki serwis: KURNIK. PL.
Nie pytajcie, bo nie wiem czy jeszcze działa. NIe sprawdzałem.
To była strona, gdzie można było pograć w LITERAKI (takie polskie SCRABBLE), w SZACHY i chyba nawet w brydża. Nie pamiętam dokładnie, bo moja przygoda z tym serwisem trwała jakieś 5 minut.
Chodzi o sam rok 2003, bo to był rok, w którym kupiłem swoje pierwsze mieszkanie i wyprowadziłem się od rodziców.
Oczywiście, kiedy tylko w domu nie było już mamy i taty, zacząłem się bawić na całego, a że rok 2003, był też rokiem powstawania osiedlowych łącz internetowych, a co za tym idzie, internetowych CHATÓW, to korzystałem z tego źródła, pełnymi garściami. Och.. ileż miałem wtedy nieudanych randek. Na chacie umawiałem się z jakąś w centrum Wrocławia, jechałem przez pół miasta i o wyznaczonej godzinie w wyznaczonym miejscu, czekała na mnie dziewczyna. Oczywiście opisywała mi siebie, a jej siebie, tyle że ja się zabezpieczałem. Kiedy pisałem, że będę w jasnych spodniach i ciemnej koszuli, to ubierałem na odrwrót.
Chodziło o to, żeby sie jej przyjrzeć i nie być rozpoznanym. Kiedy okazywało się że wymiary 90 - 60 -90 to ona widziała w internecie, a w realu ma 40 kg nadwagi, to znikałem bez ujawniania się i w domu polowałem na kolejną ofiarę.
Zdarzało się też, że były całkiem atrakcyjne i wtedy zabierałem je "na chatę".
A tam już różnie.
Najpierw niewinnie, pogadaliśmy o książkach, grach, zainteresowaniach i takie tam, a później wiadomo. Najczęściej wyrzucałem je za drzwi zaraz po numerku, ale nie o tym chciałem.
Jedna chciała mi coś pokazać i pokazała mi właśnie omawiany kurnik. Nie byłem chętny, bo dla mnie gra, to ma być GRA, przez duże G, a w tamtym czasie miałem już takie gry, jak HEROES OF MIGHT & MAGIC III i IV, AMERICAS ARMY (sieciówka) i inne poważne gry, a ta mi tutaj pokazuje jakieś dziecinne stronki dla laików.
No ale cóż. Jest ochota, żeby ją wieczorem puknąć, to trzeba udawać zainteresowanie. Więc dołączyłem do jakiejś gry i po chwili chciałem wyłączyć. Nagle ta mi mówi, że tego się nie da ot tak wyłączyć, że trzeba skończyć rozgrywkę.
- Co sie nie da? Jak się nie da? - pomyślałem i od razu kliknąłem w X w prawym rogu okienka. Nie zadziałało.
Ciśnienie mi skoczyło, a lewa ręka sięgnęła do przycisku ESC na klawiaturze. Nic!! Następnie ALT + F4 i też nic.
Ja już byłem na krawędzi i na granicy wybuchu emocjonalnego, a ta stoi nade mną i się ze mnie śmieje.
To moje mieszkanie, mój komputer i ja nie mogę wyłączyć gry, w którą nie chcę już grać?? Bo się nie da?? To ja ci pokażę co się da, a czego się nie da.
Schyliłem się pod biurko i złapałem w garść dwa przewody. Jeden od prądu, a drugi od internetu (gniazda miałem obok siebie i pod biurkiem) i oba na raz z całej siły pociągnąłem do siebie. Oba gniazda wyrwałem ze ściany z tynkiem i przewodami spod tynku. Komputer zgasł, a ja zobaczyłem, że ona się ze mnie śmieje. Kazałem jej wyp... spadać z mojego mieszkania i dałem jej 10 sekund, na opuszczenie mieszkania. Czego nie zdąży zabrać, to wyleci przez okno.
W tamtych czasach mogłem sobie na to pozwolić, bo mogłem jeszcze przebierać w babach, jak w ulęgałkach (nie to co dzisiaj), a i moje własne mieszkanie dawało mi poczucie pewności siebie. Ubrała buty, wzięła torebkę i szybko pozbierała swoje rzeczy. Po jej wyjściu zabrałem się za naprawę gniazdek i podłączanie komputera.
Ale jeden wers z powyższego tekstu przedstawił moją największą wadę. Zacytuję go po raz wtóry:

"To moje mieszkanie, mój komputer i ja nie mogę wyłączyć gry, w którą nie chcę już grać?? Bo się nie da?? To ja ci pokażę co się da, a czego się nie da. "

W największym skrócie.
Jestem dorosły, mam swoje rzeczy i to jest moje życie. Nikt mi nie powie, że mi czegoś nie wolno.

Później przez lata doświadczałem tego, że w tę pułapkę daje się złapać.
Ktoś mi mówi, że mi czegoś zabrania, że mi nie wolno, albo że nie powinienem, a ja zaraz potem, właśnie to robię.
Przykłady:
Niedzielna wizyta u rodziców. Wiadomo. Rosół, drugie danie, kompot i pogaduchy, a ojciec nie wiedzieć czemu, zaczął rozmowę o niezdrowych fastfoodach i o McDonalds. Jaka to głupota, jeść w McDonald, że tam jest wszystko zmielone i gadał chyba z godzinę o tym. Zgadnijcie, gdzie się udałem po wyjściu od rodziców.

Inny przykład. Mój szef w biurze, miał znajomą w urzędzie miejskim Wrocławia. Koleżanka z danych lat, on żonaty i za różne informacje z urzędu musiał jej zwyczajnie dawać koperty, a szkoda mu było kasy. Więc raz i drugi umówił imprezę integracyjną i zapowiedział mi, ze mogę podrywać wszystkie, ale ta jedna jest NIETYKALNA. O niej mam nawet nie myśleć, a w ogóle to nie dam rady, bo ona jest wybredna i na mnie nie poleci.
Zgadnijcie z kim sypiałem przez kolejne dwa lata i kto był stałym bywalcem w naszym biurze! Zgadliście. BRAWO. Dopiero kiedy się dowiedziałem, że teraz ona dla nas te informacje podaje mu bez kopert, to z nią zerwałem. On chciał, żeby ona się ze mną spotykała i w zamian za poznanie mnie, odwdzięczała mu się informacjami, za które wcześniej płacił. On przypisywał sobie zasługę, że znalazł dla niej faceta i ona to tak traktowała. I ja (dzisiaj myślę, że bez sensu) w ten sam dzień opuściłem i pracę i kobietę.
Bo czułem, że ktoś mną manipuluje i ktoś o moim życiu nie bedzie za mnie decydował. O tym, że w zasadzie manipulacja polegała na tym, że ja w ogóle ją podrywałem, się jeszcze długo nie pokojarzyłem. Po latach mi to przyszło do głowy.

Jeszcze inny przykład.
Któraś z kolei moja żona (nie pamiętam która), udzieliła mi wykładu na temat ŻELKÓW. Jakie to żelki są niezdrowe i nasze dziecko (było w planach) na pewno nie dostanie nigdy do jedzenia żelków. Marudziła. marudziła i kiedy wyszła do pracy, ja zjadłem 4 opakowania żelków. Aż mnie zemdliło i później rzeczywiście przez ponad rok nie dotykałem żelków. No, ale to już była decyzja mojego organizmy, a nie że ktoś będzie za mnie decydował.

Mój komputer, moje mieszkanie, mój samochód i mój rower, więc nikt nie będzie decydował, co i kiedy mi wolno. A jak ktoś tego próbuje, albo okazuje się że ma rację, to jestem w stanie sprzęt zniszczyć, ale zrobię co mam zrobić. Ech.. kolejny incydent.
Odwiedziłem taką jedną, a mieszkała na strzeżonym parkingu ze szlabanami. No i chciała żebym został na całą noc, a ja zaraz po numerku, chciałem wracać do żony. Więc ta postanowiła, że mi nie otworzy szlabanu. No i rzeczywiście. Otwierał się, albo na pilota (mieszkancy mieli), albo jak się zadzwoniło pod specjalny numer telefonu (ale tylko z numerów podanych w seriwsie). Ja dojechałem do szlabanu i czekam, a ta stoi na balkonie i się na mnie drze. Ludzie patrzą, ja krzyczę do niej, żeby mnie wypuściła, a ona krzyczy że mam wracać na górę. Wreszcie zaczęła krzyczeć z balkonu, że jestem kiepski w łóżku (te baby), no to ja gaz w podłogę i ze szlabanu nie było co zbierać, a ja miałem przednią szybę do wymiany. Za szlaban zapłaciłem 2500zł, ale pół roku później.
Swoją drogą, do dzisiaj nie wiem, czy przetrzymywanie czyjegoś auta w taki sposób jest legalne.
A tę cechę charakteru ciągle posiadam i ciągle łatwo mnie zmanipulować, jeśli ktoś wie jak.

~Cyprian Kleofas Kozłowicz

*.151.39.175