Jakiś czas temu, chciałem się podzielić kilkoma spostrzeżeniami na temat zwyczajnych głupot, które na pierwszy rzut oka nawet wydają się sensowne. Dopiero po głębszym zastanowieniu, przychodzi czas na refleksje.

Jedną z takich od lat powtarzanych bzdur jest ta:

"Amerykanie wydali miliony dolarów, żeby zaprojektować i zrobić długopis piszący w przestrzeni kosmicznej, a kiedy na ten sam problem natknęli się Rosjanie, użyli ołówków"
Oj. Jacy głupi ci amerykanie. Po co im długopis piszący bez grawitacji, skoro ołówek jest tani i można nim pisać nawet po suficie. Każdy, kto miał w ręku ołówek, nie może się z tym spostrzeżeniem nie zgodzić. Można nim pisać po ścianie, po suficie i po podłodze. Brak grawitacji i próżnia w żaden sposób na niego nie wpływają, a w dodatku nigdy się nie rozleje i nie zaplami odzieży.
Długopis się zaraz wyleje, tusz nie spłynie na papier i generalnie same z nim problemy.

A teraz głębsze zastanowienie.
Kto choć raz ołówek temperował, ścierał z papieru gumką do mazania, czy chociażby tylko nim pisał i rysował, ten musi wiedzieć jak ołówek się kruszy i śmieci.
Co rusz trzeba go z kartki strząsać dłonią, strzepywać, lub zdmuchiwać pyłek. O ścieraniu go gumką nawet nie warto wspominać.
Nie wyobrażam sobie, co by się stało, gdyby te okruchy nie spadały na podłogę, a unosiły się w pomieszczeniu.
Nawpadało by tego do oczu, do nosa, do jedzenia i do płuc. Ale to wszystko mało. Ołówek, to w dużej części grafit. Grafit przewodzący prąd, latający bez kontroli na statku kosmicznym, to proszenie się o kłopoty.
A w kosmosie nie korzysta się z ołówków, kredek, kredek świecowych itp produktów. Jest nawet zakaz zabierania ich na pokład.

~Cyprian Kleofas Kozłowicz

*.151.34.151