Siedzę w tym zawodzie już ponad 20 lat.
Pracowałem na wielu pojazdach, w wielu firmach i nawet w wielu krajach.
Bywały prace fajne, w których siedziałbym pewnie latami, a bywały prace bardzo złe.
I wiecie co? Po latach przemyśleń i doświadczeń, wywnioskowałem, że prace w których było mi źle, nie wiązały się z ciężką pracą fizyczną, z niewyspaniem, lub niewygodnymi godzinami. Złe samopoczucie zawsze wynikało z głupoty szefa.
Miałem pracę, gdzie siedziałem w kabinie 24h/dobę i było mi tam lepiej, niż we firmie, w której pracowałem 4 h dziennie. Nawet jeśli były podobne pieniądze.
Dzisiaj po latach, mogę stwierdzić jedno. W pracy, wązniejsze od pracy jest poczucie bezpieczeństwa.
Bezpieczeństwa takiego, że kiedy czas jazdy sie skończy, to szef nie nakaże pod groźbą zwolnienia, dyskryminacji i uprzykrzania życia, jechać na nielegalu i ryzykować więzieniem.
Bezpieczeństwa takiego, że kiedy zachoruję, wpadnę pod samochód, poparzę stopy, czy pogryzie mnie pies sąsiada, to nie usłyszę pod koniec rehabilitacji, że on już znalazł kogoś na moje miejsce i żebym ciagnał zwolnienie jak najdłużej, bo do pracy już nie wrócę.
Bezpieczeństwa takiego, że jadąc na głębokiej rezerwie, nie usłyszę od idioty, że on ma tabelki na komputerze i wg. jego tabelek, paliwa powinno mi wystarczyć na jeszcze 180km i jeśli nie mam, to znaczy że ukradłem i to nie jego sprawa. (Wtedy starczyło i okazło się, że to dziad miał rację, ale co się strachu najadłem, to moje)
Bezpieczeństwa takiego, że kiedy DZIESIĄTY wypadnie w niedzielę, a moje dziecko chcę zabrać na weekend na wycieczkę (bo już obiecałem), to nie muszę rozbijać skarbonki, żeby na weekendowy wyjazd było za co zatankować osobówkę, a w poniedziałek po wypłacie, odkupować skarbonki i po cichu, żeby dziecko nie widziało, w nocy jej napełniać i odstawiać na miejsce.
Bezpieczeństwa takiego, że kiedy wykupiłem sobie trzy tygodnie wczasów w Grecji, za które zapłaciłem już w styczniu i już w styczniu zarezerwowałem samoloty, hotele, auta i zebraliśmy kilkunastoosobową ekipę, to nie usłyszę w maju, że on mnie w lipcu nie puści na wczasy, bo wszyscy chcą w lipcu i on nie da 3 tygodni.
Zawsze, regularnie i co roku, na kilka dni przed wyjazdem boje się swojego telefonu. Kiedy dzwoni po południu, serce mi zamiera, bo boję się że szef zadzwoni i powie, że z urlopu nici. Oczywiście oznaczałoby to, że na urlop jednak jadę, a zaraz po urlopie szukam nowej pracy, ale sama perspektywa dowiedzenia sie o zostaniu bezrobotnym na kilka dni przed wymarzonymi wakacjami, skutecznie psuje atmosferę z wyjazdu.
Takie coś przytrafiło mi sie dwa razy i do dzisiaj pamiętam. W 2002 i w 2019 roku. Obie te sytuacje zostały pomszczone i po obu, to dziad miał później zepsuty urlop.
Ledwie sie dowiedziałem, że wyjechał na wczasy za granicę, natychmiast na drugą noc powybijałem szyby i podziurawiłem opony we wszystkich autach na placu.
On zepsuł wakacje mi, to ja jemu też. Niech na własnej skórze poczuje jak to jest.
W 2019 zepsułem dziadowi inaczej, ale nie mogę o trym napisać, ponieważ jeszcze sie nie przedawniło. Jednak chodzi o dziecko z jego byłą żoną, którego to, jadąc na urlop z nową żonką, nie zabrał ze sobą. Pojechał z młodszą żoną i z młodszym dzieckiem.
Wracając do tematu.
Po 24 latach za kierownicą pojazdu ciężarowego, muszę z przykrością stwierdzić, że najlepiej pracowało mi się w UK. Pomimo mieszkania w kabinie ciężarówki, pomimo kłopotów językowych i początkowej nieznajomości przepisów i pomimo tej mitycznej niechęci anglików do imigrantów ze wschodu. Mimo wszystko, nigdy nie usłyszałem od angielskiego szefa, że jak nie pojadę po godzinach, to on mnie zwolni, na moje miejsce jest 10 chętnych i w ogóle to mam się go słuchać.
Nigdy, żaden Polak, nie zwracał się do mnie z takim szacunkiem i na tyle mi nie pozwolił co anglik. Chciałem wolne w środku tygodnia - Ciężarówka stała. Znajomi z Polski przyjechali na weekend do Londynu i chciałem się z nimi spotkać i napić - żaden problem. Załadował mi w piątek ładunek na poniedziałem i pozwolił zboczyć z trasy o 250 km, żebym tylko weekend spędził w Londynie. Zapłacił jeszcze za parking pod Londynem, żebym miał tam prysznic i toaletę.
W poniedziałek o 6 rano ruszyłem z ładunkiem do miejsca dostarczenia, a on zapytał w smsie czy miałem udany weekend.
Spróbujcie jechać z ładunkiem u polskiego dziada i o coś takiego go poprosić. Naprawdę spróbujcie.
Powiedzcie szefowi, że skoro jedzieciw w stronę (tu wpisz dowolne miejsce w Europie w okolice którego jedziecie), to może by załadował wam auto w piątek i na poniedziałek, żebyście w okolicy tej miejscówki mogli zaparkować auto i iść na cały dzień pozwiedzać.
Anglik się zgodził, choć pracowałem dla niego niecałe dwa lata.
A dzisiaj. Z przyczyn osobistych pracuje w Polsce. Wywalczyłem w sądzie, pierwszy po wielu latach batalii urlop z dzieckiem. Sąd nakazał, wbrew mojej byłej żonie, że córka ma prawo do wakacji z ojcem. Sąd klepnął, matka się odwołała. Sąd odwoławczy klepnął, odłożyłem pieniądze i myślałem że Pana Boga za nogi złapałem. Trzy trzygodnie z córką, bez jej matki. Wydawało mi się, że najtrudniejsze już za mną. Okazało się, że tamę postawił polski dziad. On nie wie, czy da mi tyle urlopu w lipcu.
On nie wie... ale nie wie czegoś innego. Ja tam z dzieckiem pojadę, choćbym musiał go rozjechać jak psa. Nie ma takiej siły, która mnie zatrzyma, a jego opinia i jego zdanie jest dla mnie taką samą przeszkodą, jak ślimak na górskim szlaku. Ominę, albo rozdeptam. Jeszcze mu tego nie powiedziałem. Myśli, że czekam na jego decyzję, ale ja decyzję podjąłem już dawno. Znaczy się sąd podjął, wydając decyzję, że mogę spędzić wakacje z dzieckiem. W dniu, w którym sąd apelacyjny odrzucił apelacje mojej byłej żony, ja za wczasy zapłaciłem. Jadę. Tylko ten pół. jeszcze tego nie wie. On myśli, że coś od niego zależy i że on łaskawie pozwoli. Niech sobie myśli. Głupi się urodził, głupi jest i głupi umrze. Podobno niewiedza jest błogosławieństwem. Tylko wiecie co? Przykro mi, że Polak Polaka traktuje gorzej, niż Anglik, NIemiec czy Francuz. Prawica krzyczy, że Polska ginie, że polskie firmy padają i zostaną zastąpione przez te niemieckie, a ja już nie myślę, że to źle. Czasem myślę, że może to i dobrze. Może prawdą jest, że wszyscy Polacy powinni być tylko pracownikami i żaden nie powinien mieć żadnej włądzy nad innym. Kto pracował w zachodniej firmie, gdzie Polaka zrobili kierownikiem, managerem czy choćby supervisorem, ten wie, jak to się kończyło dla pozostałych Polaków. Odchodzili z pracy. Zawsze i wszędzie.

~Cyprian Kleofas Kozłowicz

*.warszawa.vectranet.pl