Kancelaria CSK uzyskała wyrok sądu administracyjnego potwierdzający wadliwe stosowanie taryfikatora kar pieniężnych zawartego w załączniku nr 3 do ustawy o transporcie drogowym przez WSZYSTKIE ORGANY kontrolne w Polsce (ITD, PIP, UCS, Policja). Korzystna interpretacja została zamieszczona w wyroku WSA Szczecin sygn. II SA/Sz 824/20 po skardze złożonej przez CSK w imieniu swojego klienta w konsekwencji kontroli ITD w siedzibie przedsiębiorstwa. Interpretacja przepisów przedstawiona przez Sąd dowodzi, że większość kar pieniężnych nakładanych na podstawie załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym za przekroczenie czasu prowadzenia czy skrócenie odpoczynku od lat jest przez kontrolerów zawyżana, na co ukarani przewoźnicy zwykle nie zwracali uwagi. Wszystko przez specyficzną konstrukcję taryfikatora do utd. Na poniższym przykładzie przekroczenie czasu prowadzenia pojazdu sankcjonowane jest wg lp. 5.1 załącznika nr 3 do utd w poniższy sposób:

NARUSZENIE: LP. 5.1 Przekroczenie dziennego czasu prowadzenia pojazdu powyżej 9 godzin w sytuacji, gdy kierowca dwukrotnie w danym tygodniu wydłużył jazdę dzienną do 10 godzin:

o czas powyżej 15 minut do mniej niż 1 godziny 50 zł

o czas od 1 godziny do mniej niż 2 godzin 150 zł

za każdą rozpoczętą godzinę od 2 godzin 200 zł.

Organy kontrolne przy większych naruszeniach (do chwili obecnej) sumują poszczególne ww. wartości kar pieniężnych „rosnąco”. Np. jeśli kierowca jechał „za długo” o 2 godziny, kontroler nakłada zwykle karę na podstawie pkt 1) 50 zł i na podstawie pkt 2) – 150 zł. Sąd w komentowanym wyroku uznał, że ustawa o transporcie drogowym nie daje organom takiej możliwości, zaś kara pieniężna nakładana jest za konkretne naruszenie (z konkretnego punktu taryfikatora). Dopiero pkt 3 komentowanego wyżej katalogu kar przewiduje dodatkową karę za „każdą następną godzinę” co oznacza, że ustawa daje możliwość łączenia (w tym konkretnym przypadku) punktu 3 z punktem 2, ale nie pozwala na jednoczesne stosowanie punktu 1 z punktem 2. Podobne zasady sankcjonowania naruszeń określone są dla wszystkich norm z rozporządzenia 561/2006 – czasu prowadzenia bez przerwy, dziennego czasu odpoczynku, tygodniowego czasu odpoczynku, czasu prowadzenia powyżej 9 lub 10 godzin itd.

Reasumując, statystycznie każda kara za naruszenie przepisów rozporządzenia 561/2006 nakładana w wyniku kontroli drogowej lub w przedsiębiorstwie może być zawyżona nawet o 25%.

Źródło: CSK